بقاع هفت دختران طهران ، در خیابان شهید پک پذیرایی ترحیم مشهد مصطفی خمینی، همسایه کوچه شهید درویش نوری مکان گرفته میباشد.سازه با اندکی چرخش نسبت به مبنا شمالی ـ جنوبی متوجه جهت قبله میباشد.تاریخ اول سازه حدود قرن دوم هجری و تاریخ مرمت ۱۳۵۱ هـ ش است.زیارتگاه در پیشین، مقبره به مساحت چهل متر مربع و به پلاک ۱۲۵۸ در نصیب خیر طهران قرار داشت و شروع کوچه هفت دختران، کوچه رضا قلی خان و انجامش، خیابان سیروس بود ( بلاغی، صص ۱۵ـ ۱۶)
کتیبه های مقبره هفت دختران طهران
روی کتیبه ای در جداره روبه روی مقبره تاریخ ۱۳۳۵ هـ ش مندرج میباشد. منزل همسایه ضلع شمالی حرم نیز کهن اند و بیشتراز هفتاد سال عمر داراست. بیشتر ابنیه محیط مسکونی و کهن میباشد و موادسازنده و فضاهای گران بها بخش اعظمی، از حیث معماری، در آن‌ها به چشم می خورد. هرچند دخل و تصریفات، تخریب کردن ها و تجدید بنا های بسیار موجب تغییر تحول بافت کهن محل گردیده‌است.
از تاریخ تشکیل داد بنای اول بقاع حدود هزار و دویست سال می گذرد. تا پیش از سال ۱۳۵۱هـ ش بقاع هفت دختران صرفا یک زیرزمین بود. در سال ۱۳۵۱ هـ ش، حرم تجدید بنا می‌گردد؛ چنان که در کتیبه ای در نمای اساسی حرم آمده میباشد: در سال ۱۳۵۱هـ ش/ ۱۳۹۳هـ ق به کوشش و اهتمام مرحوم حاج سید مصطفی نجات، و تصدی پزشک معالج امتحان، نائب رئیس در آغاز وزیر و سرپرست اوقاف، سازه شکل اتمام پذیرفته میباشد. همانطور که بدیهی میباشد درین کتیبه اشاره نشده که در تاریخ نام برده کدام بخش سازه ساخته یا این که تجدید بنا گردیده‌است. البته با اعتنا به ظواهر و بنا سازه به حیث میرسد که در‌این تاریخ، بنای قدیمی ویران و بنای فعلی به مکان آن ایجاد شده است.
بقاع هفت دختران طهران ، در خیابان شهید پک پذیرایی ترحیم مشهد مصطفی خمینی، همسایه کوچه شهید درویش نوری مکان گرفته میباشد.سازه با اندکی چرخش نسبت به مبنا شمالی ـ جنوبی متوجه جهت قبله میباشد.تاریخ اول سازه حدود قرن دوم هجری و تاریخ مرمت ۱۳۵۱ هـ ش است.زیارتگاه در پیشین، مقبره به مساحت چهل متر مربع و به پلاک ۱۲۵۸ در نصیب خیر طهران قرار داشت و شروع کوچه هفت دختران، کوچه رضا قلی خان و انجامش، خیابان سیروس بود ( بلاغی، صص ۱۵ـ ۱۶)
کتیبه های مقبره هفت دختران طهران
روی کتیبه ای در جداره روبه روی مقبره تاریخ ۱۳۳۵ هـ ش مندرج میباشد. منزل همسایه ضلع شمالی حرم نیز کهن اند و بیشتراز هفتاد سال عمر داراست. بیشتر ابنیه محیط مسکونی و کهن میباشد و موادسازنده و فضاهای گران بها بخش اعظمی، از حیث معماری، در آن‌ها به چشم می خورد. هرچند دخل و تصریفات، تخریب کردن ها و تجدید بنا های بسیار موجب تغییر تحول بافت کهن محل گردیده‌است.
از تاریخ تشکیل داد بنای اول بقاع حدود هزار و دویست سال می گذرد. تا پیش از سال ۱۳۵۱هـ ش بقاع هفت دختران صرفا یک زیرزمین بود. در سال ۱۳۵۱ هـ ش، حرم تجدید بنا می‌گردد؛ چنان که در کتیبه ای در نمای اساسی حرم آمده میباشد: در سال ۱۳۵۱هـ ش/ ۱۳۹۳هـ ق به کوشش و اهتمام مرحوم حاج سید مصطفی نجات، و تصدی پزشک معالج امتحان، نائب رئیس در آغاز وزیر و سرپرست اوقاف، سازه شکل اتمام پذیرفته میباشد. همانطور که بدیهی میباشد درین کتیبه اشاره نشده که در تاریخ نام برده کدام بخش سازه ساخته یا این که تجدید بنا گردیده‌است. البته با اعتنا به ظواهر و بنا سازه به حیث میرسد که در‌این تاریخ، بنای قدیمی ویران و بنای فعلی به مکان آن ایجاد شده است.
تاریخچه تکوین محراب مسجد